Śmierć Caledora I | Lore Warhammera

Wróćmy jednak do walk Malekitha na Ulthuanie i na morzu. Na morzu Mroczne Elfy miały poważne problemy. Dobrze radzący sobie z okrętami Orków i Ludzi, dość prymitywnymi wówczas rasami, tak okręty Wysokich Elfów miały wyraźną przewagę nad przeciwnikiem. Jedna z historii mówi, że „Pałac Radosnego Zapomnienia”, okręt pod dowództwem Lutherna Fellhearta, został staranowany gwiezdnym ostrzem „Indraugnira”, smoczego okrętu Wysokich Elfów.
Wraz z kolejnymi zwycięstwami Asurów, flota Druchii topniała. Tym samym Wysokie Elfy odzyskiwały panowanie na morzu, a Caledor I mógł pozwolić sobie na ostateczne rozprawienie się z Malekithem i jego lądową armią. Problem był jednak jeden – choć wróg był regularnie bity na morzu, to wojska Wiedźmiego Króla ciągle rozbijały się o bramy-fortece na przełęczach gór Annulii. Caledor postawił jednak wszystko na jedną kartę – postanowił uderzyć na Ziemie Cienia (dawne Nagarythe) i odbicie Nieszczęsnej Wyspy.

Przypomnienie – Nieszczęsna Wyspa to miejsce na północy Ulthuanu, gdzie znajduje się ołtarz Khaine’a.

Mroczne Elfy nie dawały za wygraną. Upór Druchii oraz zawziętość Caledora sprawiły, że Mroczne Elfy zostały dopiero po dziesięciu latach wyparci z Ulthuanu i Nieszczęsnej Wyspy. Wysokie Elfy przypłaciły to jednak ogromnymi stratami. Malekith obawiał się, że Caledor wyciągnie Miecz Khaina ze świątyni boga mordu, ale Asur tego nie zrobił – oparł się podszeptom Khaina, po czym wrócił do Lothern. Ale czy na pewno?
Gdy Caledor płynął w stronę Lothern, nagle rozpętał się sztorm. Morathi próbowała zatopić flotę Króla Feniksa, lecz to jej się nie powiodło. Za to udało się rozdzielić flotę i okręt Caledora. Okręt wojenny Króla szybko wpadł w pułapkę Korsarzy, którzy rozpoczęli rzeź załogi. Caledor nie chciał się dać pojmać, dlatego wskoczył w zbroi do morza, godząc się na utopienie. Śmierć Caledora I nie spowodowała końca wojny. Zarówno Wysokie Elfy, jak i Druchii nie mieli zaznać spokoju przez kolejne pięć tysięcy lat.