Borys Ursus – Lore Warhammera

Po dłuższej nieobecności Arroyo wraca z opisywaniem historii Kislevu.

Zbliżamy się do końca historii Kislevu. Niecałe 7 lat po Wielkiej Wojnie z Chaosem (2309 r. KI) Caryca Katarina Krwawa (nie mylić z aktualną carycą Katariną) i jej krwawe rządy kończą się wraz z zabiciem jej przez carewicza Pavla. Jej zwłoki zostają uwięzione w bryle lodu, gdzie znajdują się po dziś dzień.
Przez ponad dwa wieki Kislev starał się odbudować po Wielkiej Wojnie z Chaosem. Lecz ten ciężki do wygrania konflikt spowodował, że ziemie carstwa były wiele razy atakowane przez Zielonoskórych z Gór Krańca Świata, Zwierzoludzi z Krainy Trolli oraz Skavenów z nie wiadomo skąd*. Ponadto Praag zostało zburzone do gołej ziemi i odbudowane. Lecz piętno Chaosu po dziś dzień odbija się na losach miasta. Nadal jest ono nawiedzane przez zmutowane istoty, makabryczne połączenia ludzi i posągów.
Lecz w końcu pojawił się ktoś, kto postanowił zrobić porządek w Kislevie i przegnać hordy zła z terenów swego królestwa. Car Vladimir Bokha był pierwszym przywódcą Kislevu, który od czasów Wielkiej Wojny z Chaosem postanowił odbudować kraj za wszelką cenę. I o ile udawało mu się dość długo wygrywać z Orkami, Zwierzoludźmi, czy Skavenami, to jednak w 2492 roku według rachuby Imperium (KI) poległ w boju z Goblinami ze wschodu Kislevu.

Czerwony Bokha
Borys Bokha, syn Vladimira, był wielkim wojownikiem i pobożnym zwolennikiem Boga Niedźwiedzia – Ursuna. Został carem w roku 2492 po śmierci swego ojca. Kontynuował on dzieło poprzedniego władcy, opróżnił skarbiec państwa na najemników, by mogli wytrenować armię Kislevu. Ponadto odbudowywał mosty, drogi, a nawet miasta i importował proch z Imperium. Przyczyniło się to wszystko do niemal bankructwa jego rodziny (i przy okazji kilku szlacheckich rodów Kislevu), ale sam Borys Bokha został zapamiętany jako dbający o kraj bohater i władca, który dzielnie stawał do walki z Goblinami, Trollami, Zwierzoludźmi i innymi ścierwami, które pustoszyły carstwo.
Borys Ursus** był również pomocny przy odbudowaniu kultu Ursuna, które z czasem przewyższyło wiarę w Ulryka, Taala czy innego ludzkiego boga. Zobowiązał się przejść próbę inicjacji, jaką musi przejść każdy przyszły kapłan Ursuna – wejść do lasu i oswoić niedźwiedzia. Zadanie o tyle trudne, że gdy do lasu wkroczył Borys, to minęło 18 dni i ludzie myśleli, że mógł go tam spotkać straszliwy koniec. Już odbywały się przygotowania do koronacji Katariny, jedynej córki Borysa, gdy nagle zostaje znaleziony po dziewiętnastu dniach. Jego nieruchome ciało chronił gigantyczny niedźwiedź, który nie pozwalał nikomu w okolicy zbliżyć się do Borysa. Car był otoczony ciałami ponad dwóch tuzinów wilków, śnieg był przesiąknięty krwią zabitych bestii.
Opowieść Borysa przeszła już na zawsze do folkloru Kislevu, choć znajdą się ludzie, którzy kwestionują prawdziwość tej historii. Cztery dni przed odnalezieniem go przez ekipę poszukiwawczą i po wielu wędrówkach, odnalazł najpotężniejszego z niedźwiedzi, którego zęby i pazury były ostre niczym naostrzony miecz. Biorąc go jako znak od Ursuna, postanowił stawić czoła bestii – zaszarżował. Wtem ziemia zatrzęsła się pod wpływem tej niszczycielskiej szarży, a ryk bestii odbił się echem w lesie. Wtedy też natarły wilki – choć bronił się gołymi rękoma, odpierając ataki bestii, to nie był w stanie ich pokonać. Borys był na skraju przytomności, niedźwiedź z kolei zmienił front, chroniąc przyszłego władcę przed wilkami.
Gdy później Borys wrócił do normy, niedźwiedź stał przed nim. I od tego momentu stali się niemal nierozłączni. Wyruszył do Kislevu z Carem i został jego wierzchowcem.
Lecz wszystko, co dobre, kiedyś się kończy. Rok 2517 KI miał być rokiem końca życia Borysa. Wyruszył on wtedy na czele pułku do Krainy Trolli, przekroczywszy rzekę Lynsk. Na nieznanej z nazwy przeprawie przez rzekę, wdarł się z oddziałami wprost w siły Kurgan pod przywództwem Hetzara Feyjada, lecz zostali niedługo po tym otoczeni i wybici do nogi przez rozwścieczonych żołdaków Chaosu. Choć Borys i Urskin (tak też zwał się jego niedźwiedź) walczyli z całą furią Boga Niedźwiedzi, lecz Czerwony Borys nie miał szans przetrwać tego starcia. Urskin próbował oczyścić drogę carowi do reszty swych sił, broniąc go zawzięcie, lecz było już za późno. Borys został wielokrotnie zraniony i dopiero po udanej dla Kislevu bitwie ześlizgnął się z grzbietu Urskina i zmarł. Legendy głoszą, że Urskin do teraz poluje na zwolenników Chaosu, którzy utłukli jego towarzysza.
Po śmierci Borysa władzę przejęła jego córka – Katarina. To ona została władczynią wielkiego carstwa Kislevu i musiała zmierzyć się z nadciągającymi problemami.

*Rzecz jasna chodzi o Piekielną Otchłań – siedzibę Skavenów z klanu Moulder.
**To drugie ze znanych imion tego władcy. Ogólnie rzecz biorąc Borys Ursus to Borys Bokha, Czerwony Car.