Armia Bretonnii, część 2 – Lore Warhammera

Rycerze Graala

Gdy tylko Rycerz Próby udowodni swą wartość, oddanie Pani Jeziora poprzez czyny, jakich dokonał (oraz przeszedł próbę Zielonego Rycerza, co czasem też się zdarza), Pani przybywa do niego w wizji, gdzie nagradza go nie tylko możliwością ujrzenia Graala, ale również zezwala mu na wypicie z niego. Niewielu może wypić łyk z tego najświętszego z bretońskich artefaktów, i tylko ci rycerze o nieskazitelnej czystości zdołają przetrwać smak błogosławionej wody, która wypełnia ten kielich. Ten, kto napije się z tego mistycznego kielicha, jest zupełnie odmieniony, żyje dłużej niż normalny człowiek, ponadto towarzyszą mu również inne, dziwne dary. Od tego momentu rycerz ten służy nieodwołalnie Pani i Graalowi, jest to więź, która może być złamana jedynie przez śmierć rycerza.
Każdy Rycerz Graala ma w obowiązkach strzec świętych dla bogini miejsc. Często są to proste, zwykłe miejsca jak opuszczone kaplice, jeziora lub lasy – lecz wszystkie one są dla Rycerzy Graala święte. Każde skażone Chaosem lub innym złem stworzenie, które postawi stopę na strzeżonych przez owych rycerzy miejscach, spotyka się z furią ich obrońców. Rycerze Graala zawsze stają mężnie do walki. Chociaż kilku diuków formalnie wyrzeknie się swych tytułów po zakończeniu swego zadania, to wielu, dla większej ochrony świętych miejsc, zachowuje swe tytuły, by móc mieć przy sobie armie, z którą będzie ich bronił.
Gdy taki rycerz przejeżdża przez wioskę lub miasteczko, rozpaczliwy tłum wita go, zwykli ludzie walczą nawet o to, by dotknąć czempiona Pani i tym samym podzielić się błogosławieństwem, jakim jest on otoczony. Rycerze Graala dowodzą szacunku i podziwu dla wszystkich słuchaczy, czy to biednych chłopów, czy to nawet potężnych diuków.
Dla zwykłych Bretończyków, Rycerze Graala tworzą panteon żyjących bóstw, ich imiona są znane w całym kraju i często otacza się ich czcią. Rycerze Graala są niestrudzeni, nie znają strachu, trudności, ani rozpaczy, a ich słowa i uczynki uwieczniają się na zawsze w sercach Bretończyków. Jednym ze sławnych Rycerzy Graala był Riquiard z Brascard, o którym mówi się nadal, jak pięć wieków temu zabijał wrogów dla Pani Jeziora z błyskiem w oczach. Niektórzy mówią, że Rycerzy Graala otacza złota aura, jaka chroni ich od wszelkich krzywd. Najsłynniejszym Rycerzem Graala był Laudyricus z Couronne, o którym sądzono, że jego serce jest tak czyste i szlachetne, że mógł zabijać złe istoty swym dotykiem.

Rycerze na Pegazach

Najwięcej rycerzy na pegazach pochodzi z okolic granicznego miasta Parravonu, tuż przy zboczu Gór Szarych, gdzie żyje wiele tychże pięknych wierzchowców. Rycerze, ujeżdżający te majestatyczne stworzenia, to w przytłaczającej większości Rycerze Królestwa, a tylko najbogatsi i najbardziej wpływowi rycerze mogą chwalić się posiadaniem trenowanych pegazów – w końcu bardzo trudno jest schwytać pegaza, a jeszcze ciężej jest go wytrenować. Posiadanie takiej bestii można uznać za symbol sukcesu i bogactwa właściciela.
Pegazy są silniejszymi i szybszymi stworzeniami od nawet najlepszych rumaków, mogą z łatwością rozbić ludzką głowę za pomocą swych kopyt. W bardziej dzikich i niedostępnych terenach Bretonnii zaletą jest posiadanie wierzchowca, który nie jest podatny na zabrudzenia w błocie (jak zwyczajne konie) oraz na wpadnięcie w ciernie i zablokowanie się. Na polu bitwy małe grupki Rycerzy na Pegazach łączą się w jedną drużynę, odłączając się od reszty armii w poszukiwaniu honorowej walki.

Zbrojni

Każdego lata pasterze idą do zamku swego pana, by zaprezentować mu swych synów, wierząc, że zostaną w przyszłości szkoleni na zbrojnych. Wielkim zaszczytem dla chłopa jest to, że jego syn został przyjęty do szeregów rycerskiej rodziny. Część młodych chłopów będzie brnąć do tego celu przez całe życie, zachęcani do bycia prostszymi i wyższymi od zwykłej chłopskiej hołoty, poprawiając ich szansę na wybór. Każdego ranka i wieczora rycerz dokonuje inspekcji kandydatów. O zmierzchu, najszczęśliwsi i najsilniejsi są wybierani i wyciągnięci poza mury zamku, gdzie odbywali podstawowy trening i wyposażono ich w stroje od swego pana.
Rekrut otrzymuje ekstrawaganckie nagrody za dołączenie, lecz najczęściej one przepadają. Zwłaszcza, że nowi rekruci muszą opłacić swój ubiór, broń i wpłacić kontrybucję dla świątyni Shallyi. Dostają swój pokój (a w nim szorstki materac ze słomy ze stodoły) i stół, a na nim kleik i gulasz, i możliwość zarobku za swą wierną służbę.
W każdym bądź razie – nie jest to jakaś mocna jednostka. Zbrojni tworzą główny trzon pieszej armii rycerza, którym może bronić swych ziem. Kiedy rycerz zostaje wezwany na wojnę, bierze ze sobą wielu z nich (tj. zbrojnych), lecz zawsze zostawia część z nich, by bronili jego zamku, a w razie potrzeby, chronili lokalnych wieśniaków do czasu jego powrotu. W bardziej spokojnych czasach, zbrojni wykonują rutynowe zadania, które sprowadzają się do obserwowania granic swego kraju i patrolowania ziem swego pana.

Ciekawostki:
1. Wyposażenie zbrojnego to: broń ręczna, tarcza, lekki pancerz i broń drzewcowa, bądź halabarda. Powoduje to możliwość werbowania jednostek różnego rodzaju np. włóczników, czy halabardników.
2. W trylogii Total War: WARHAMMER twórcy postanowili dodać kilka rodzajów pieszych jednostek, wśród których mamy chłopów (raczej niczym się od chłopów z Heroes 1-4 nie różnią), podział zbrojnych na mieczników zwykłych, z tarczami, włóczników (zwykłych lub z tarczami) i halabardników, a także pieszych giermków.